David Hockney, 20‘inci yüzyılın en etkili sanatçılarından biri olarak tanımlanmaktadır. Kendisi ressam, illüstratör, fotoğrafçı, baskı sanatçısı, set tasarımcısı ve ressamdır. Kendisi aynı zamanda eşcinseldir ve bu konuya makalenin ilerleyen bölümlerinde değineceğim. Hockney belki de en çok, 1964’te Los Angeles’a taşınmasının ardından, o zamanlar nispeten yeni olan akrilik malzemeyi kullanarak çarpıcı renklerle yaptığı bir dizi yüzme havuzu resmiyle tanınıyor. Ancak David Hockney’de yüzme havuzlarından çok daha fazlası olduğu söylenir. Örneğin, bu resimler onun güneşli Kaliforniya yaşam tarzını yansıtırken, İngiltere’de yaşadığı dönemde mevsimleri resmetmeyi severdi.
Işık ve etkileriyle olan meşguliyeti, görünüşe göre Los Angeles’taki yoğun Kaliforniya ışığından esinlenerek türetilmiş ve çalışmaları üzerinde büyük bir etki yaratmıştır.
Bununla birlikte, kompozisyonlarında parlak renkler kullanmasına rağmen, resimleri kısmen Pop sanat ve fotoğrafçılıktan esinlenen “dünyevi gerçekçilik” ile meşgul olarak da tanımlanmıştır.
David Hockney beş çocuğun dördüncü çocuğuydu ve 1937’de Bradford, West Riding of Yorkshire’da doğdu, ebeveynleri Laura ve Kenneth Hockney’di.
Çalışmaları Royal College of Art’taki Young Contemporaries sergisinde ünlü İngiliz pop sanatçısı Peter Blake ile birlikte yer aldı. Aslında bu sergi İngiliz Pop sanatının başlangıcını ve gelişini müjdeliyordu. Pop sanat türü pek çok genç sanatçıyı kapsayan bir hareketti ve bu nedenle muhtemelen galerilerde sergilenen sanatın çoğunun biraz sıkıcı olduğunu düşünen dönemin gençlik hareketinin daha geniş bağlamında görülebilir. Bu nedenle Hockney bu sanat türü hareketiyle ilişkilendirildi.
1953-57 yılları arasında Bradford College of Art’ta öğrenci olan Hockney, 1959-62 yılları arasında Londra’da Royal College of Art’ta eğitim gördü. 1961 yılında ilk kez Amerika Birleşik Devletleri’ne gitti. Hockney 1964-67 yılları arasında Amerika’da Iowa, California ve Colorado Üniversitelerinde öğretim görevlisi olarak çalıştı. O zamandan beri
ABD’yi düzenli olarak ziyaret ediyordu. 1978’de Los Angeles’a kalıcı olarak yerleşmeye karar vermeden önce İngiltere’den gidip geliyordu.
Çalışmalarının konusuna dönecek olursak, Hockney, arkadaşlarına ve yaşam alanlarına atıfta bulunan “tesadüfi sahneler” kompozisyonları için “otobiyografik” konular kullanmasıyla bilinir. Tasvir edilen sahnelerde genellikle kendinden emin bir “zarafet” ve yaz dinginliği vardır. Bu
tarzda iyi bilinen bir tablo “Sanatçının Portresi (İki Figürlü Havuz)” (1972)
Bu tablo 15 Kasım 2018’de Christies Müzayede Evi’nde (New York) 90 milyon dolara (70 milyon sterlin) satıldı. O tarihte, “yaşayan bir sanatçı tarafından” müzayedede satılan en pahalı sanat eseriydi ve 2013’te Jeff Koons’a ait olan önceki rekoru kırdı. Jeff Koons daha sonra 2019’da Christies’te ‘Tavşan’ adlı eseri 91 milyon dolara satıldığında rekoru geri aldı.
Yukarıda da belirtildiği gibi, Hockney aynı zamanda eşcinseldir ve doğal olarak bunu çalışmalarında bir konu olarak araştırmıştır. Örneğin, adını Walt Whitman’ın bir şiirinden alan “We Two Boys Together Clinging” (1961) adlı çalışmasında eşcinsel aşk temasına atıfta bulunulmaktadır. Erkekler arasındaki aşkı görsel olarak irdeleyen bir diğer portre çalışması ise bir erkeğin duş alırken diğerinin sırtını yıkadığı ” Domestic Scene, Los-Angeles ” (1963) adlı tablodur.
Hockney, 1966 yılında bir sanat öğrencisi olan Peter Schlesinger ile tanıştı ve ona aşık oldu. Schlesinger’le
UCLA’da ders verirken tanıştı; Schlesinger o sırada resim ve çizimlere modellik yapıyordu.
Bu
makalenin başında da belirtildiği gibi, Hockney özellikle 1980’lerde fotoğraf mecrasını da keşfetti ve fotoğraf kolajlarıyla da tanındı.
Bu sanatsal çabanın iyi bir örneği, aslında ” iddialı ” olarak tanımlanan birçok kolajdan biri olan ” Pear-blossom Hwy ” (1986) adlı fotoğraf kolajıdır.
Buna ek olarak, yukarıda da belirtildiği gibi, Hockney sanatsal olarak kendini özellikle ” uluslararası üne kavuşmuş ” olarak tanımlandığı opera ve bale için set tasarımcısı olarak ifade etmiştir.
Yukarıdaki sanatsal başarı listesi zaten etkileyici olmasaydı, Hockney illüstratif çalışmalarla da uğraşmış, illüstrasyonları “kitap biçiminde birkaç grafik eser serisinde” yayınlanmıştır. Bu illüstrasyonlar arasında “Six Fairy Tales by the Brothers Grimm”, 1970 ve “The Blue Guitar”, 1977 yer almaktadır.
David Hockney, ilerleyen yıllarda sanatçıların kullanımına sunulan yeni teknolojiyi, özellikle
de
Brushes uygulamasını benimsemiştir.
Bununla natürmort kompozisyonlar, manzaralar ve portreler ürettiği görülüyor. Hockney, ‘I-pad’de çizim yapmaya başladığımda buna bayıldım‘ demiştir. Hockney ile röportaj yapan Artnet’e göre Hockney şunları söyledi:
‘Bunun harika bir araç olduğunu düşündüm. Her şey parmaklarınızın ucunda, temizlik yok. I-phone’umu elime alıp karanlıkta bile çizim yapabileceğimi fark ettim.”
Hockney 1979
‘dan
beri işitme cihazı kullanıyor ve ” sinestetik çağrışımlar” sergiliyor. -” ses ve renk arasında ” İlginç bir şekilde, bu ‘fenomenle’ daha önce de karşılaşmıştım, ancak tamamen farklı bir bağlamda; sinestezi, kişinin renkleri ‘duyabildiği’ ve sesleri ‘görebildiği’ uyuşturucu veya derin meditasyon durumlarının neden olduğu bir bilinç durumu olabilir. Hockney’nin yaratıcı dehasına sahip bir sanatçı için bunun yaratıcı sürecine faydalı olabileceğini düşünmeliyim.”
Sinestezi, Hockney’nin “müzikal uyaranların” bir sonucu olarak renkleri görmesini sağlayarak onu etkileyeceğinden, durum böyle görünüyor. Bu durum, bale ve opera için yaptığı set tasarımlarının yaratıcı sürecine ilham vermiştir, zira
Hockney
setlerini genellikle icra edilecek müzik parçalarına “uyan” renklerde tasarlamaktadır.
David Hockney altmış yıllık bir sanatçı kariyerine sahiptir.
İronik bir şekilde, yüzme havuzlarının sanatsal yorumlarıyla ünlü olduğu göz önüne alındığında, her sabah yarım saat yüzerek formunu koruyor. Altı saat boyunca şövalesinin başında durabildiği için bu rejim açıkça işe yaramıştır.